Wyjście solo na dziko

maj 2, 2019 o godzinie 3:45 , Brak komentarzy

Nie naśladować!!! hahaha

Początki.... Ten post powstaje tylko dlatego, żeby kiedyś wrócić do niego i trochę powspominać, że kiedyś takie rzeczy robiłam i takie błędy popełniałam.

Planowałam ten wyjazd od tygodnia, 3 dni w górach, hotel spa, który uwielbiam i do tego ominie mnie ten cały świąteczny zgiełk, 3 in 1. Część rodziny postanawia się dołączyć, ale oczywiście tylko do części spa, na górki raczej ich nie namówię.

No i tu moje planowanie się kończy i jeszcze przed wyjazdem je zmieniam. Wyjeżdżam dużo później, bo pogoda w górach raczej nie na wyjścia, więc zostaje mi tego dnia tylko sekcja basenowa i spa. A mi dać trochę swobody to jak zwykle mnie ponosi. Chyba już zawsze zostają mi spontany, chyba że będą osoby co mnie przykrócą w tych moich szybkich zmianach planów i skupie się na najważniejszym celu czyli góry.

Nie opiszę całego mojego pierwszego wyjścia tego wyjazdu, bo to raczej się nie nadaje na światło dzienne. Jeszcze postawią tabliczkę przy szlakach z moją podobizną "wstęp wzbroniony". Najważniejsza lekcja..... to to że już nie zamierzam lekceważyć gór zwłaszcza w zimie. I moje 3 zasady po tym wyjeździe, których nie chce już złamać.

Pierwsza to ubiór, od teraz biorę wszystko nawet x 2, bo moja ocena pogody jest bardzo różna od rzeczywistości.

Druga to ubezpieczenie. Nie zostawiam tego już na ostatnią chwile. Najlepiej roczne i przy moich wyjazdach to najlepszy wybór, ale dla rzadko odwiedzających góry te jedno- czy dwudniowe są ok, kwestia 1-2 euro Zabawne, że nigdy mi się nie zdarzyło wychodzić bez ubezpieczenia, a tu pierwsze takie powiedzmy "zimowe" bo to raczej po sezonie, a ja go nie mam, jak w amoku, zwłaszcza że po drugiej stronie grani część słowacka.

I trzecia zasada najważniejsza.... "po imprezie" nie idę w góry, gdzie jest duża ekspozycja, bo to nie jest program "jak stracić życie z głupoty w 2 sekundy".

Czytając wyżej można zdecydowanie stwierdzić, że nie wszyscy nadają się w góry zwłaszcza zimą. Ale ja nie rezygnuje, bo pewne rzeczy da się wyuczyć lub po prostu trzeba przestrzegać pewnych zasad i się bardziej przygotowywać w wyprawy.

Czy ten dzień w górach był stracony???? No właśnie to w nich lubię, że pomimo moich wpadek było wręcz magicznie, spacer po grani w takich warunkach, czasem przy widoczności ok 6m i zero wiatru, a do tego kilka osób na szlaku. Kontempluje każdy odcinek z inną dawka emocji. Dwa miejsca były mi osobliwe.

Pierwsze na trasie...... to jak znalazłam się w "białej dziurze" górskiej. Takiej ciszy nie doznałam jeszcze nigdy, w około mleko i taka ja zamknięta w tej formie natury górskiej. Gdyby nie było mi tak kurewsko zimno to bym została dłużej w tej otchłani na wysokościach.

Drugie to gdzieś przy wspinaniu się na górę gdzie spoczęłam na głazie a w dole przepaść i rozmyślałam czy jest sens iść dalej i polecieć po bandzie??? Czy czas odczytać wszystkie wskazujące na to znaki, że to nie będzie ten dzień na tą górę i odpuścić. Wygrał rozsądek i to że przede mną jeszcze tak wiele takich szczytów, że nie warto tak ryzykować.

Rozczarowanie jest, ale bardziej sobą i że nie podeszłam do tego z głową. Góra ta jeszcze przede mną do zdobycia w zimie bo lato już zaliczone, ale nie zdradzę gdzie wybyłam. Głupi nawyk po biegach OCR, że w różnych warunkach się biegało, ale góry zimą to już high level. Jeszcze w lecie pewnie bym spróbowała wyjść na szczyt na kacu, ale po tym doświadczeniu nawet to już sobie odpuszczę.

Powrót do hotelu i kolejna część relaksacyjną, bo to mi już tylko tego dnia pozostało.

Dzień drugi.

Teraz problem co wybrać... gdzie wyjść.... bo ten wyjazd raczej do udanych jeżeli chodzi o szczytowanie nie zaliczę. Norma u mnie czyli mam opóźnienie i wychodzę dopiero po 11 na szlak. Do samego końca nie wiedziałam gdzie i wybrałam moje ulubione Strbske Pleso i tu już totalny spontan tam gdzie mnie poniesie. Ale ta rzesza turystów w Popradske Pleso mnie tak zirytowała, że była tylko jedna opcja.... czyli pójść tam gdzie ich nie ma i tak to się zaczęło.

Szlak dobrze oznaczona przez las, aż do znaku który informuje o zamknięciu szlaków w tym okresie to raz, więc bez odpowiedniego ubezpieczenia nie wchodzimy!!! a dwa o rozwidleniu. Na lewo prowadzi dalej w kierunku Koprowego Szczytu i na prawo mi już znany w stronę Rysów. Wybrałam Rysy, ale to była tylko kwestia jak daleko dojdę niż ich zdobycie, bo raczej musiałabym czas zatrzymać aby się to udało. Wydeptane jest więc już jest dobrze i nie trzeba torować. Niestety zboczyłam z trasy niechcący i wkroczyłam na tereny mi nie znane, ale nie ma szans że tym razem zawrócę. Ślady są to jakaś forma życia jest hahahaha, stawiałam na skiturowców, bo taki teren pod nich. Właściwie trasa łatwa.... jedna dość spora górka i tyle. Przyjemne wejście jak już ktoś był przed tobą na trasie. Mogłabym nawet nie ubierać raków, ale nie wiem czego lubię w nich chodzić, chyba czuje się pewniej. Ale dopiero na środku górki formuje półeczkę i zakładam. Po pokonaniu właściwie tej jednej "przeszkody", docieram do doliny która częściowo jest pokryta śniegiem, a reszta to raczej głazy, krzewy powiedzmy taka górska "prerijka". Moja irytacja tą formą terenu do potęgi. To jest na pewno jedna z rzeczy co nie znoszę w górach, czyli jak wpadam w szczeliny, które pokrywa śnieg a wydaje się być płytko. Wszystko byłoby ok bo czego innego się spodziewać po górach.... tylko już tak późną porą tam byłam sama otoczona tylko górami i trochę obawa była co gdyby??? Nie należę do osób co by zadzwoniły po pomoc bo skręciłam kostkę czy coś w tym stylu.

Mniejsza o to bo zapominam o najważniejszym czyli górach i widokach które mnie otaczają. Już nawet wkurwi.... wiatr mi nie przeszkadza tylko dosłownie biegałam z jednego pagórka na drugi żeby czasem nie ominąć żadnego zakamarka. Tak działają na mnie góry właśnie, jakby mi dawały skrzydła. Miejsce do którego dotarłam to Velke Hinzovo Pleso (1948 m), na pewno tu wracam latem a przy okazji Koprowy Szczyt. Tyle tego dobrego, czas na powrót. Gdybym wychodziła tak jak szybko schodzę zwłaszcza jak mnie czas goni to bym mogła robić rekordy w górach.

Poszło szybciej niż obliczyłam, ale co innego chce opisać. Już wracając to zszokowała mnie jedna kwestia, ubiór osób które właśnie udawały się na nockę do schroniska w Popradske Pleso (1499).

Ja wiem że ja się źle ubieram w góry i czasem ze mnie totalna blondi, ale mijałam dziewczynę w sandałach, spodenkach i z krótkim rękawem, gdzie 3/4 szlaku było pokryte śniegiem to raz a dwa było momentami ślisko i ciasno. Jedyne dla mnie wytłumaczenie, że to jakiś zakład był bo nic innego mi do głowy nie przychodzi.

Konkluzja.... Koniec planowania bo to mi na dobre nie wychodzi i trzeba przestrzegać pewnych zasad.

Teraz czekam na kolejne wyprawy i przygody, bo w górach nic dwa razy się nie zdarza i to jest najfajniejsze.

Posted by Gruszka

Wyjście solo na dziko

Brak komentarzy

Pozostaw odpowiedź

Stwórz swoją stronę internetową lub sklep internetowy z Mozello.